Το "Architizer A+ Awards Special Mention", που έλαβε το Floating House, αναγνωρίζει σε διεθνές επίπεδο όχι μόνο την πρωτοτυπία της σύλληψης της ιδέας του και την ιδιαίτερη σχεδιαστική της επεξεργασία, αλλά και τον θετικό της αντίκτυπο στην καθημερινή ζωή.
Εννοιολογικά η «ηθική» του σχεδιασμού του Floating House προκύπτει από το «habitus», δηλαδή τις «συνήθειες», σχετίζεται με τον τρόπο ζωής, με την ατμόσφαιρα της διαβίωσης, δεν απευθύνεται άμεσα στο κτίριο/κατασκευή, αλλά κυρίως στο βίωμα που αυτό προκαλεί. Η αφήγηση που επινοήθηκε δεν είναι μια «ειδυλλιακή», εικονογραφική μεταφορά, αλλά μια διαρκής διάδραση που προτρέπει τον χρήστη να αφουγκραστεί την συνομιλία του Τόπου –την απανταχού παρούσα θάλασσα της Μεσσηνίας– με τον σύγχρονο τρόπο κατοίκησης. Ο διάλογος αυτός, όπως εκφράζεται χωρικά, διαθέτει υλικότητα, πυκνότητα, βαρύτητα, θερμοκρασία και ακουστική ποιότητα, στοιχεία που δεν έχουν να κάνουν με αφηρημένες έννοιες αλλά με μια εμπεριστατωμένη εμπειρία.
Κατά την συνθετική διαδικασία προβλέφθηκε μια οργάνωση ζώνης –θυμίζοντας ξύλινη προβλήτα ή πλοίο καθώς ταξιδεύει– η οποία συγκεντρώνει όλες τις στεγασμένες και υπαίθριες δραστηριότητες. Ακολουθώντας την εικόνα που ξεδιπλώνει το τοπιακό πανόραμα, η εσωτερική συγκρότηση παραθέτει διαφορετικές, αλληλοεξαρτημένες μεταξύ τους, προτεραιότητες θεάσεων και χωρικών ρόλων.
Η αρχιτεκτονική ιδέα διαπραγματεύεται τον διάλογο ανάμεσα στο κτίριο και το τοπίο, ταξινομώντας το εσωτερικό του, και αντίστοιχα τον υπαίθριο χώρο του, σε περιοχές συνεύρεσης ή περισσότερο ιδιωτικές, σε εξωστρεφείς είτε εσωστρεφείς, σε καθημερινές ή αναπάντεχες. Η τελική οργάνωση σχηματίζεται από άθροισμα επιμέρους ιεραρχημένων ενοτήτων που αναλογούν στις διαβαθμίσεις της θέας και της λειτουργίας. Προκύπτει έτσι μια αρθρωτή δομή που αποτελεί την εξισορρόπηση όλων αυτών των σχέσεων φανερώνοντας με απλά μέσα την συνολική λογική του σχεδιασμού.
