Μπορεί η κανονική σεζόν της Formula 1 να μην έχει αρχίσει ακόμα (κι ανάθεμα αν μπορεί κανείς να πει με σιγουριά πότε θα γίνει αυτό), άρχισε όμως ήδη η περίφημη silly season!
Ακούγονται πολλά ονόματα, για διάφορες ομάδες, με ένα σενάριο να αξίζει περαιτέρω ανάλυσης. Δεν είναι καινούριο όμως ειδικά τώρα, καλό θα ήταν να μη το προσπεράσουμε αλόγιστα, ως μία ακόμα παράγραφο σε δημοσιεύματα που δημιουργούνται απλά για να προκαλέσουν κλικ.
Αναφέρομαι φυσικά στον Fernando Alonso, το όνομα του οποίου «κόλλησε» στο φινάλε της λίστας πιθανών υποψηφίων για τη Scuderia Ferrari, σε περίπτωση που προκύψει διαζύγιο με τον Sebastian Vettel. Είναι λοιπόν εφικτή η επιστροφή του Ισπανού στην ιταλική ομάδα; Κι αν ναι, πόσες πιθανότητες συγκεντρώνει;
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Θα φύγει από τη Ferrari o Vettel; Ίσως ναι, ίσως όχι. Το γεγονός πως η πρώτη επαφή των δύο πλευρών οδήγησε σε αδιέξοδο, δεν σημαίνει πως δεν θα βρεθεί προσεχώς σημείο επαφής. Πολλά ακούστηκαν ήδη για τον Γερμανό και την άρνηση του σε συμβόλαιο παρόμοιο με εκείνο του Charles Leclerc αλλά μη γελιέστε – μόνο ίδια συμφωνία δεν είχαν.
Θεωρώ δεδομένο πως όντας ο δεύτερος πιο ακριβοπληρωμένος οδηγός στο grid μετά τον Lewis Hamilton, ο τετράκις παγκόσμιος πρωταθλητής θα μπορούσε να αποδεχθεί να ψαλιδιστεί ο μισθός του από τα 25-30 στα 12 εκατομμύρια ευρώ ετησίως. Μεγάλο το ψαλίδι, όμως εν μέσω πανδημίας και κουβαλώντας μιάμιση σεζόν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, ίσως και αναμενόμενο. Ακόμα και για έναν κάτοχο τεσσάρων τίτλων.
Θαρρώ πως το πρόβλημα του Vettel ήταν η πρόταση μονοετούς επέκτασης την ώρα που πρόσφατα ο μικρός πήρε επέκταση έως και το 2024! Στα 32 του ο οδηγός από το Χέπενχαϊμ θα ονειρευόταν ένα ακόμα πολυετές συμβόλαιο, κατά προτίμηση τριετές, για να κλείσει την καριέρα του στο Μαρανέλο. Με την ελπίδα πως όταν θα έρθουν οι νέοι κανονισμοί (2022 πλέον), ίσως μπορέσει να προσθέσει 1-2 τίτλους στο ενεργητικό του.
Βέβαια από την άλλη, οι επιλογές του δεν είναι και πολλές. Περισσότερα χρήματα δύσκολα θα βρει σε κάποια άλλη ομάδα. Στη Red Bull που θα ήταν το εύλογο λιμάνι του, ο Helmut Marko έχει ξεκαθαρίσει πως μπορούν να αντέξουν μόνο ένα βαρύ συμβόλαιο. Αυτό του Max Verstappen. Άρα πάλι θα έπεφτε ψαλίδι και κακά τα ψέματα, ίσως ο Ολλανδός να είναι ο τελευταίος οδηγός με τον οποίο να ήθελε να έρχεται σε άμεση σύγκριση.
Το σενάριο της McLaren, ελέω Andreas Seidl είναι απολύτως ρεαλιστικό αλλά επίσης, με τη βρετανική ομάδα να έχει εξορθολογήσει κάθε της λειτουργία, δύσκολα θα αδειάσει ξανά ταμεία για να star driver. Άλλωστε αν ήθελε να κάνει κάτι τέτοιο, δεν θα έκοβε σταδιακά δεσμούς με τον Alonso.
Αν μου ζητούσατε πιθανότητες, θα έλεγα πως με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα συμφωνηθεί η παραμονή του Vettel στους κόκκινους. Αν όχι όμως, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Και γι’ αυτό φταίει ο κορωνοϊός που δημιουργεί μία μεταγραφική μαύρη τρύπα: το 2021. Ενώ το μισό και βάλε grid είχε βασίσει τις συμφωνίες του στο αρχικό χρονοδιάγραμμα της αλλαγής κανονισμών και αλλαγής σελίδας στο σπορ, η μετατόπιση των αλλαγών κατά ένα έτος, δημιουργεί αυτή την «τρύπα» που επιτρέπει την επιλογή προσωρινών λύσεων.
Κι εδώ κουμπώνει το σενάριο Alonso. Υπό φυσιολογικές συνθήκες θα το απέκλεια – έκανε τον κύκλο του στο Μαρανέλο, δεν είναι ο ευκολότερος άνθρωπος, για πολλούς μπορεί να θεωρηθεί «ξαναζεσταμένο φαγητό». Και όσες φορές -δεν ήταν και λίγες- που είχα έως τώρα κληθεί να απαντήσω στο ερώτημα για ενδεχόμενη επιστροφή, ήμουν κατηγορηματικός. Όχι πια. Και θα εξηγήσω το γιατί ξεκινώντας από την πλευρά του Ισπανού.
Τον επόμενο Μάρτιο θα είναι ήδη 39 και όσο κι αν δηλώνει fit, ο χρόνος είναι αμείλικτος – ακόμα και για τους οδηγούς της F1. Κοινώς, η φάση είναι «ή τώρα ή ποτέ». Η McLaren έχει βρει απόλυτη αρμονία με το δίδυμο των Carlos Sainz και Lando Norris και με τον Seidl να παίρνει πλέον όλες τις αποφάσεις -απαράβατος όρος του για να υπογράψει- η σχέση του Alonso με τον Zak Brown δεν είναι αρκετή. Άρα η πόρτα αυτή έχει μάλλον κλείσει. Η Mercedes τον έχει σε μαύρη λίστα από το spy-gate του 2007 ενώ η Honda θα τον έχει σε μαύρη λίστα μέχρι τη Δευτέρα παρουσία. Άρα ούτε στη Red Bull μπορεί να πάει.
Αν λοιπόν προέκυπτε πραγματική επαφή με τη Ferrari, είμαι σίγουρος πως θα δεχόταν να επιστρέψει ακόμα και τσάμπα (που λέει ο λόγος). Το έχουν κάνει άλλοι κι άλλοι, ακόμα σπουδαιότεροι, για να έχουν στα χέρια τους μονοθέσιο που να τους επιτρέπει να πρωταγωνιστήσουν. Πάει ο ένας σκόπελος. Θα δεχόταν να πάει σε μία ομάδα που στην καλύτερη των περιπτώσεων θα του έδινε ισότητα; Και κόντρα σε ένα από τα πιο hot ταλέντα της F1; Πάλι θα απαντήσω καταφατικά αφού ουδέποτε απέφυγε προκλήσεις – όσο για την «ισότητα», το 2007 δημιούργησε έναν αρνητικό μύθο γύρω από το όνομά του. Άλλο το να σου τάξουν θέση #1 οδηγού και να μη τη βρεις στην πράξη, άλλο να την απαιτείς δίχως να σου τη προσφέρουν. Τότε συνέβη το πρώτο. Πάει και ο δεύτερος σκόπελος.
Ας περάσουμε και στη Ferrari. Γιατί να θέλει να συνεργαστεί ξανά με τον Alonso; Αν αναζητά μία λύση για μία σεζόν, η οποία θα γεφυρώνει το τώρα με το αύριο του σπορ, στο πρόσωπό του ίσως βρει έναν πιο αποφασισμένο οδηγό. Έναν οδηγό που ξέρει να αντέχει καλύτερα αυτή τη θρυλική πίεση της «κόκκινης φανέλας». Έναν οδηγό που θα τα δώσει όλα στην τελευταία του παράσταση και που θα μπορεί να «βοηθήσει» ακόμα κι άθελα του τον Leclerc να γίνει ακόμα καλύτερος. Να του προσφέρει νέο σημείο αναφοράς, νέες προκλήσεις για να διαχειριστεί, εντός και εκτός πίστας.
Έναν οδηγό που έχει αποδείξει πως κάθε μονοθέσιο περιορισμένων δυνατότητων, στα δικά του χέρια μπορεί να κινηθεί στο όριο του κι ακόμα παραπέρα. Ας είμαστε ρεαλιστές. Η Ferrari πολύ, πολύ δύσκολα θα έχει μονοθέσιο-πρωταθλητή το 2020 και το 2021. Θα χρειαστεί λοιπόν αυτόν που θα μπορεί να δώσει μάχες μέχρι τελικής πτώσης, ακόμα κι αν έχει σφεντόνα κόντρα σε τανκ.
Πάμε στους tifosi. Εδώ τον δέχθηκαν την πρώτη φορά, έχοντας υπάρξει από τους μεγαλύτερους αντιπάλους και μάλιστα σε κρίσιμες περιόδους, όταν η ιταλική ομάδα μαχόταν για τίτλους (2005, 2006, 2007). Δεν έφυγε χαλώντας καρδιές, ουδέποτε λοιδόρησε την ομάδα όπως έκανε με τη Honda. Και μεταξύ μας, δεν μπορώ να πιστέψω πως υπάρχει tifosi που δεν θα ήθελε να δει έναν ακόμα, τελευταίο χορό του στα κόκκινα (για να δανειστώ και επίκαιρους, δημοφιλείς made by Netflix τίτλους).
Και φυσικά, έχουμε και τα επικοινωνιακά οφέλη. Με τον πλανήτη ολόκληρο και τη Formula 1 ειδικότερα να έχουν δεχθεί τεράστιο οικονομικό πλήγμα λόγω του κορωνοϊού, με τις αυτοκινητοβιομηχανίες να έχουν επηρεαστεί σχεδόν ανεπανόρθωτα και τη διαθεσιμότητα χορηγών τα επόμενα χρόνια να κρίνεται από αμφίβολη έως εξαιρετικά επισφαλής, το story της επιστροφής του Alonso θα είχε τεράστια επικοινωνιακά και όχι μόνο οφέλη. Σκεφτείτε το ντόρο που θα έκανε η είδηση της επιστροφής, τα πρώτα τεστ, οι πρώτοι αγώνες. Ακόμα και το φινάλε της σεζόν άρα και της συνεργασίας, πρωτοσέλιδο παντού θα ήταν. Και μαζί, ένα πολύ ωραίο επεισόδιο στο Drive to Survive 4.
Προφανώς ο Daniel Ricciardo είναι ο καλύτερος διαθέσιμος οδηγός εκεί έξω. Συνδυάζοντας ταλέντο, ηλικία, προοπτική, διαπιστευτήρια. Ωστόσο, δεν πιστεύω πως έχοντας τον Leclerc η Scuderia θα ασχοληθεί ξανά με τον Αυστραλό. Εκτός αν κρίνει πως μπορεί να χαλιναγωγήσει την φιλοδοξία τους για το ευρύτερο καλό της ομάδα. Ο Antonio Giovinazzi δεν έχει το ειδικό βάρος να φορέσει την αγωνιστική φόρμα της Ferrari (τουλάχιστον όχι ακόμα). Ο Carlos Sainz θα ήταν ιδανικός για teammate του Leclerc – ένας team player που όλο και βελτιώνεται, με όνομα βαρύ σαν ιστορία και εμπειρία σε μεγάλες ομάδες. Ναι, φυσικά και θα ταίριαζε στη Ferrari. Όμως το 2022. Ως διάδοχος του συμπατριώτη του, σε μία νέα εποχή για τη Ferrari και το σπορ γενικότερα.
Κλείνοντας, επιστρέφω στον Alonso σημειώνοντας κάτι ακόμα. Αν δεν ήταν τόσο αρνητική η Mercedes σε ενδεχόμενη συνεργασία, σκεφτείτε πόσο ιδανικός θα ήταν τώρα για την Aston Martin Racing. Με μία Mercedes B-Team, ανταγωνιστικό μονοθέσιο, ικανό έστω να διεκδικεί βάθρα και έναν teammate που δεν θα τον απειλούσε. Ο λόγος για τον Lance Stroll φυσικά που όσο πληρώνει ο μπαμπάς του, δεν θα το κουνήσει ρούπι από εκεί. Αλλά πόσο μα πόσο διαφορετική προοπτική θα είχε αυτή η ομάδα αν αντί του άχρωμου, άγευστου και με δεδομένο ταβάνι Sergio Perez, την έπαιρνε ένας Fernando από το χέρι; Αλλά αν το Alonso-Ferrari είναι τραβηγμένο σενάριο, το Alonso-Aston Martin-Mercedes φαντάζει μάλλον επιστημονική φαντασία.
