Μετά από δέκα χρόνια σκληρής οικονομικής πραγματικότητας κανείς δεν ήταν προετοιμασμένος για την απειλή μίας πανδημίας ενώ τα περιθώρια αντίδρασης είναι μηδαμινά. Ενδεχομένως, το ότι έχουμε ζήσει μέχρι σήμερα να αποτελεί ένα μικρό κεφάλαιο των όσων θα επακολουθήσουν.
Από την μία η χώρα μας βρίσκεται στο προσκήνιο λόγω των γρήγορων και σωστών μέτρων που υιοθέτησε η κυβέρνηση από την άλλη θα χρειαστεί χρόνος ώστε η τουριστική αγορά να αρχίσει να ανακάμπτει δεδομένου ότι αυτό θα συμβεί μόνο όταν ο κόσμος νιώσει ασφαλής να ταξιδέψει ξανά.
Οι μαρίνες έχουν υποστεί σοβαρό οικονομικό πλήγμα λόγω της απαγόρευσης κίνησης των σκαφών και της υποχρεωτικής αναστολής των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται σε αυτές. Ήδη προγραμματίζουμε την επόμενη μέρα και πλέον επικεντρωνόμαστε στην διατήρηση της υγειονομικής ασφάλειας του προσωπικού μας, όπως γινόταν όλο το διάστημα της κρίσης, αλλά το ίδιο και για τους επισκέπτες και χρήστες των μαρινών μας. Θεσπίζουμε νέες διαδικασίες και εκπονούμε νέα σχέδια σύμφωνα με τις οδηγίες των ειδικών.
Σήμερα, με αφορμή της συνέπειες της πανδημίας, γίνεται μεγάλη συζήτηση για μείωση των τελών ελλιμενισμού. Οι μαρίνες δεν διέκοψαν την λειτουργία τους ούτε ανέστειλαν την παροχή των υπηρεσιών τους, αλλά για να λειτουργούν θα πρέπει να παραμείνουν βιώσιμες. Αν και προβλέψεις για την φετινή χρονιά είναι δύσκολο να γίνουν, η σεζόν για τις μαρίνες έχει ήδη χαθεί τουλάχιστον κατά το ήμισυ. Μειώσεις στα τέλη ελλιμενισμού είναι αδύνατον να υπάρξουν χωρίς μειώσεις στα υπέρογκα μισθώματα που καταβάλλονται στο κράτος ή αναστολή αυτών.
Είναι αλήθεια ότι όλοι όσοι ασχολούνται με τον θαλάσσιο τουρισμό αναγνωρίζουν την ανάγκη ανάπτυξης νέων τουριστικών λιμένων ως βασικότερο κομμάτι των υποδομών. Τα προηγούμενα χρόνια, με την οικονομική κρίση και την φυγή πολλών σκαφών από τα ελληνικά χωρικά ύδατα, οι μαρίνες λειτούργησαν με πολύ μικρή πληρότητα και με τιμές πολύ χαμηλότερες του ανταγωνισμού των γειτονικών χωρών, σε μία προσπάθεια επιβίωσης, ενώ παράλληλα τα μισθώματα προς το κράτος είναι τα υψηλότερα σε παγκόσμιο επίπεδο. Επιπλέον, το κόστος κατασκευής και η γραφειοκρατία έχουν καταστήσει τις μαρίνες ως μία επένδυση μη ελκυστική. Ως αποτέλεσμα, ο κλάδος παρουσιάζει πολύ μικρή ανάπτυξη την τελευταία δεκαετία. Νέες μαρίνες δεν ιδιωτικοποιήθηκαν με αποτέλεσμα με την ανάπτυξη του yachting την τελευταία 2ετία να παρουσιάζονται ήδη ελλείψεις στην διαθεσιμότητα θέσεων ελλιμενισμού, ενώ όσες λίγες ιδιωτικοποιήθηκαν θα χρειαστεί μεγάλο χρονικό διάστημα για να λειτουργήσουν.
Στην Ένωση Μαρινών Ελλάδας εκπονήσαμε και πρόσφατα παρουσιάσαμε μία μελέτη με τις προτάσεις μας για την ανάπτυξη του κλάδου οι οποίες σήμερα είναι πιο επίκαιρες και αναγκαίες από ποτέ.
Συγκεκριμένα έχουμε προτείνει:
1. Περαιτέρω ιδιωτικοποίηση των Μαρινών για την ανάπτυξη και επέκταση του κλάδου.
2. Κίνητρα για την προσέλκυση και αύξηση του αριθμού των σκαφών.
3. Σύνδεση του μισθώματος παραχώρησης ως % επί των εσόδων σύμφωνα με τα Διεθνή πρότυπα για την διασφάλιση της βιωσιμότητάς των επενδύσεων.
4. Τροποποίηση του μοντέλου της διαγωνιστικής διαδικασίας έτσι ώστε να είναι ελκυστική για τους επενδυτές.
5. Άμβλυνση του αθέμιτου ανταγωνισμού μεταξύ των Μαρινών και των Δημοτικών Λιμενικών Ταμείων.
Ο κ. Γιάννης Κουτσοδόντης είναι Γενικός Διευθυντής της Mαρινας Ζέας Α.Ε & Μέλος ΔΣ Ένωσης Μαρινών Ελλάδας
