Το παγκόσμιο πρωτάθλημα ιστιοπλοΐας ανοικτής θάλασσας για το 2019 διεξήχθει από την 1η έως τις 9 Ιουνίου στις Δαλματικές ακτές και συγκεκριμένα στο Sibenik της Κροατίας.
Η συμμετοχή σε μία τέτοια διοργάνωση αποτελεί πρόκληση για κάθε ομάδα ιστιοπλοΐας και ως τέτοια την αντιμετωπίσαμε και εμείς στην Team Code Zero, όταν ανακοινώθηκε το καλοκαίρι του 2018. Το Νοέμβριο του 2018 η ομάδα μας αναλύοντας όλα τα δεδομένα, αποφάσισε να συμμετάσχει στην διοργάνωση θεωρώντας ότι εκτός των άλλων θα ήταν μεγάλη ευκαιρία να αντλήσουμε πολύτιμες εμπειρίες και να εξελιχθούμε ιστιοπλοϊκά.
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΟΙΚΙΑ
Η επίδοση σε ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα ή σε ένα αγώνα τέτοιου επιπέδου είναι μία συζήτηση που θα μπορούσε να ανοίξει σε ένα άλλο άρθρο καθώς είναι πολύ – παραμετρική. Η πρώτη συζήτηση που θα πρέπει να γίνει είναι η εντυπωσιακή κατά την δική μου άποψη συμμετοχή ελληνικών σκαφών και Ελλήνων ιστιοπλόων σε αυτό το παγκόσμιο πρωτάθλημα. Είδαμε επτά ελληνικές ομάδες από αυτές που συχνά εμφανίζονται σε αγώνες στο Μικρολίμανο, στην Καλαμάτα, στην Χίο και στην Καλαμαριά να δίνουν το παρόν.
Είδαμε μία Κυπριακή ομάδα που τόσο πέρσι στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, όσο και φέτος στο Παγκόσμιο, έδωσε ένα δυναμικό παρόν με Κύπριους και Έλληνες Ιστιοπλόους, ενώ είδαμε και κλασσικά επιτυχημένες ελληνικές ιστιοπλοϊκές φιγούρες μέσα σε ξένα σκάφη να προπονούν και να καθοδηγούν τις ομάδες που μάλιστα οι ίδιοι τις είχαν εμπλουτίσει και με ελληνικό στοιχείο.
Είδαμε Έλληνες Ολυμπιονίκες να δίνουν το παρών και αθλητές που ετοιμάζονται για το μεγάλο βήμα. Είδαμε και την ελληνική ναυτοσύνη να βρίσκεται εκεί, ανθρώπους από αυτούς που στο Μικρολίμανο περπατούν ανάμεσα μας να επισκευάζουν ζημιές σε σκάφη που μόλις τα παρέλαβαν με σύγχρονα εργαλεία και μεθόδους, ατελείωτες ώρες πριν τον αγώνα. Τα ανωτέρω δεν αποτελούν εξαίρεση για τις ομάδες μας αλλά μάλλον θα έλεγα ρουτίνα καθημερινότητας και αυτός είναι ο τρόπος που όλες οι ομάδες έμαθαν στην Ελλάδα να προχωράνε.
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Θέλοντας να επιχειρήσουμε την αναλογική μεταφορά των συμμετοχών στις ελληνικές διοργανώσεις μάλλον θα πέσουμε επάνω σε τοίχο. Διαπιστώνουμε ότι μεγάλες ιστιοπλοϊκές διοργανώσεις συνεχώς χάνουν συμμετοχές, αλλά ακόμη και circuit Σαββατοκύριακου έχουν περιορίσει τις συμμετοχές τους.
Η πρώτη σκέψη ήταν η οικονομική κρίση και η περιρρέουσα μιζέρια η οποία έχει επηρεάσει την ψυχολογία των συμμετεχόντων. Την ερμηνεία αυτή διαδέχθηκε το ότι οι αγώνες είναι πάρα πολλοί πλέον και δημιουργούν σύγχυση στους συμμετέχοντες. Όταν ούτε αυτή η εξήγηση μας κάλυπτε, άρχισαν να εμφανίζονται οι θεωρίες συνωμοσίας μεταξύ ομίλων, συμμετεχόντων και επιτροπών.
Κατά την ταπεινή μου άποψη και όπως παρακολουθώ την Ιστιοπλοΐα Ανοικτής Θάλασσας τα τελευταία 18 συνεχή έτη τίποτα από αυτά δεν ευθύνεται. Στον χώρο μας έχουμε το ίδιο ακριβώς πρόβλημα που όλοι Έλληνες αντιμετωπίζουν στην Ελλάδα. Την έλλειψη ενός σύγχρονου θεσμικού πλαισίου, που θα μπορεί να ενσωματώσει τις σύγχρονες ανάγκες, τις απαιτήσεις και τις υποχρεώσεις των ανθρώπων που δραστηριοποιούνται το 2019 και όχι το 1979.
Έχουμε εγκλωβισθεί (και μιλάω ιστιοπλοϊκά) σε λαβύρινθο μεταξύ Oμίλων, Eπιτροπών, Oμοσπονδιών με ένα σύστημα λειτουργίας που σήμερα δεν μπορεί να προσφέρει ή να αποδώσει.
Οι αγώνες θα προγραμματισθούν τον Οκτώβριο του προηγούμενου έτους “στο πόδι” λίγες ημέρες πριν την Ετήσια συνέλευση της Ομοσπονδίας. Η Ομοσπονδία θα τους εγκρίνει αφού πρώτα έχει επιβάλει την ισορροπία για τις ημερολογιακές επικαλύψεις λίγες ώρες πριν την συνέλευση. Οι όμιλοι θα πάρουν το περσινό πρόγραμμα του αγώνα, τα ίδια στίγματα από τις σημαδούρες και θα δώσουν εκκίνηση με τους πιο εξελιγμένους να κεράσουν και μία πίτσα μετά το τέλος του αγώνα. Τα αποτελέσματα θα βγουν και αυτά γρήγορα καθώς οι αποστάσεις και όλα τα δεδομένα είναι ίδια με πέρσι εκτός από τα συμμετέχοντα σκάφη που αυτά ολοένα και μειώνονται.
ΙΔΙΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ – ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ ΤΟΠΟΙ:
Χωρίς να θέλω να κουράσω θα σας αναφέρω την ιστορία από τον τόπο μου την Χίο. Στο νησί μας μέχρι το 2000 η λέξη “”αγώνας παρέπεμπε σε κάποιο άλλο άθλημα, όχι όμως στην ιστιοπλοΐα. Η Aegean Regatta έφερε την αγωνιστική ιστιοπλοΐα στη Χίο, και από τότε με εντυπωσιακή δυναμική άρχισαν οι αγώνες, αγοράστηκαν σκάφη, σχολές έφερναν πληρώματα. Ο Όμιλος τσακώθηκε με τον εαυτό του και δημιουργήθηκε και άλλος Όμιλος και ένας τρίτος έφερε και έναν τέταρτο και μετά οι υπεύθυνοι των ομίλων απαιτούσαν από τα σκάφη μέλη τους να μην συμμετέχουν στους αγώνες των άλλων ομίλων, λες και εκείνοι πλήρωναν έστω και ένα ευρώ από τις ανάγκες των σκαφών τους.
Όταν το 2010 η ομάδα μας έφερε ένα αγωνιστικό σκάφος στο νησί τότε ξεκίνησαν οι μεγάλες παρεξηγήσεις. Δύο χρόνια αντέξαμε και μετά στρέψαμε το βλέμμα μας προς τις γειτονικές ακτές βλέποντας έναν στόλο σκαφών είς αύξουσα. Κάθε χρόνο από το 2012 μέχρι και το 2015 επισκεφόμασταν τον Τσεσμέ της Σμύρνης περισσότερο από 10 φορές, ενώ από το 2015 και μετά, με μία μικρή στάση στην Θεσσαλονίκη, αγωνιζόμαστε στο Μιρκολίμανο. Είμαι βέβαιος ότι όποιος διαβάζει θα βρει τρομακτικές ομοιότητες με την δική του περιοχή.
ΤΑ ΕΜΦΑΝΗ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ
Όταν λοιπόν τα μικρά κύτταρα πονούν, τότε ο πόνος είναι μαθηματικά βέβαιος ότι θα προχωρήσει και στα μεγαλύτερα, μέχρι να εξαπλωθεί παντού. Αυτό έχει αρχίσει να συμβαίνει πλέον και στο Μικρολίμανο, μικρή συμμετοχή, μούδιασμα των διοργανωτών γιατί δεν ξέρουν πως πρέπει να αντιδράσουν και μία τάση των σκαφών να περιορίσουν τους ελληνικούς αγώνες, γιατί η λαχτάρα τους για ιστιοπλοΐα, τους οδήγησε σε αγώνες του εξωτερικού.
Από την άλλη καμία προσπάθεια δεν γίνεται για να ενσωματωθούν νέες ομάδες που εμφανίζονται στην ελληνική ιστιοπλοϊκή οικογένεια. Εκεί που πραγματικά έχεις ανάγκη την ομοσπονδία και τους ομίλους, ώστε να παρέχουν όχι απαραίτητα οικονομική, αλλά τεχνική υποστήριξη αντικρίζεις την ατάκα «εμείς τηρούμε ίση απόσταση προς όλους» και η απόσταση ολοένα και μεγαλώνει. Φυσικά το ίδιο πράττει και η πλειοψηφία του ιστιοπλοϊκού κόσμου που ξέχασε γρήγορα που βρισκόταν πριν λίγα χρόνια όταν ξεκινούσε και πλέον με βλέμμα ειδικού σφάζει και μαχαιρώνει τις καινούργιες προσπάθειες νέων ομάδων («κοίτα να δεις τους άσχετους», «μα καλά έχουν τέτοιο σκάφος και καταφέρνουν να χάσουν», «η ομάδα μας είναι πολύ οργανωμένη για να χάνει χρόνο συμβουλεύοντας μια νεότερη» και πολλά πολλά άλλα…)
OΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Εαν θέλουμε στην χώρα μας να εξελίξουμε τις διοργανώσεις κερδίζοντας και ξένες συμμετοχές θα πρέπει να αλλάξουν πολλά και σημαντικά, τόσο από τους διοργανωτές όσο και από τους αγωνιζόμενους.
– Οι διοργανωτές καλό θα ήταν παρακολουθήσουν κάποιους αγώνες του εξωτερικού και να εντοπίσουν τι διαφορετικό κάνουν εκεί, εαν δεν μπορούν ας αφήσουν την θέση τους σε κάποιον που θα μπορεί.
– Οι ομάδες που έχουν την εμπειρία του εξωτερικού θα πρέπει να την μοιράζονται με όλους, δείχνοντας τον δρόμο σε παλαιούς και νέους αγωνιζόμενους και διοργανωτές.
– Η τεχνολογία προχωράει χωρίς να μας ρωτάει και αυτή θα πρέπει να μπει και στους ελληνικούς αγώνες. Δεν υπήρχε τίποτα πιο ωραίο στην Κροατία, από το να δεις το tracker σου σε σχέση με τα άλλα σκάφη μετά το τέλος του αγώνα. (είτε offshore, είτε όρτσα-πρύμα)
– Η επόχη των media είναι εδώ και θα πρέπει οι αγώνες να προσαρμοστούν σε αυτή. Όπως λέει και η Microsoft καμία αξία δεν έχει να κάνεις κάτι εαν δεν μπορείς να το διαδώσεις.
– Τέρμα οι πλαγιοδρομίες και τα «πάνε – έλα» (που λένε οι φίλοι μου οι Θεσσαλονικείς). Εάν θέλουμε να διοργανώνουμε αγώνες πρέπει να καταλάβουμε ότι καμία ομορφιά δεν έχει να βάζουμε σκάφη το ένα πίσω από το άλλο για να πάνε μονόμπρατσα σε σημαδούρες. Το αυτό ισχύει και για τους αγώνες ανοικτής θάλασσας (βλ. Ράλλυ Αιγαίου και Aegean Regatta). Τόσα όμορφα νησιά έχει η Ελλάδα μας γιατί να πάμε σε αυτά που είναι στην πλαγιοδρομία και στα μονομπρατσα δευτερόπρυμα. – Τώρα εαν και εσείς που ξέρετε λίγο ιστιοπλοΐα παραπάνω, ένα ΣΚ μπείτε με μία καινούργια ομάδα μέσα που προσπαθεί να εξελιχθεί μόνο καλό θα τους κάνετε.
Εαν θέλουμε να δημιουργήσουμε κάτι ωραίο πρέπει να σηκώσουμε τα ποδαράκια μας από Cartel και το κάθε τέτοιο φιλόξενο μαγαζί και να τα βρέξουμε λίγο με το αλμυρό νερό των ιδεών μας…..
CODE ZERO MASTIHA SHOP SAILING TEAM
Γανιάρης Παύλος
Φερούσης Λουκάς
Καρουλάς Γιώργος
Διαμαντάκη Λίζα
Λιούμη Βίκη
Τζηρίνης Νίκος
Τέττερης Δημήτρης
Μιτάκης Ιωάννης
Σωτηρίου Στέλιος
Μιχάλης Μπελέγρης
*Ο Μιχάλης Μπελέγρης είναι Διπλ. Πολιτικός Μηχανικός Α.Π.Θ. και κυβερνήτης της ομάδας CODEZERO MASTIHA SHOP
photos Nikos Alevromitis
