Η επόμενη μέρα για τον Έλληνα αθλητή που έφτασε στο υψηλότερο σημείο του κόσμου, την κορυφή του Έβερεστ.
Αθλητής υπεραποστάσεων, εξερευνητής, life coach και ομιλητής παρακίνησης. Τα επιτεύγματα του 31χρονου Δραμινού αθλητή προκαλούν θαυμασμό, έμπνευση, κίνητρο να βάζεις στόχους και να τους φτάνεις, όσο ψηλά κι αν είναι.
Ο Μάριος έχει τρέξει μεταξύ άλλων στον υπερμαραθώνιο 500χλμ. «Lapland Arctic Ultra στην Αρκτική, στον μεγαλύτερο υπερμαραθώνιο ερήμου στον κόσμο μήκους 270χλμ., στον αγώνα 250χλμ. στη ζούγκλα της Κεντρικής Αμερικής και έχει ανέβει στον Όλυμπο έχοντας στην πλάτη του την 22χρονη με κινητικά προβλήματα Ελευθερία, βοηθώντας την να εκπληρώσει το όνειρο της ζωής της «να δει τη θέα της Ελλάδας από ψηλά».
Κατέκτησε την υψηλότερη κορυφή του κόσμου και σήκωσε την ελληνική σημαία στα 8.848 μέτρα στο Έβερεστ, φορώντας στον καρπό του, όπως εξάλλου και σε όλες τις περιπέτειές του, το Breitling Endurance Pro.
Πριν πατήσεις το πόδι σου στο βουνό, πρέπει να έχεις απαντήσει μέσα σου στο ερώτημα «τι είμαι διατεθειμένος να ρισκάρω;»
Θα ήθελες να βρεθείς ξανά στην κορυφή του κόσμου;
Είναι κάποια πράγματα που τα αγγίζεις μία φορά και σε ακολουθούν για όλη σου τη ζωή. Επομένως, αυτό που ήθελα να βιώσω το βίωσα στο 100% και δεν βρίσκω κάποιο κίνητρο να επιχειρήσω κάτι τέτοιο πάλι.
Μπορείς να μας περιγράψεις το συναίσθημα τη στιγμή που πάτησες την κορυφή;
Είναι από αυτά τα συναισθήματα τα οποία σε σημαδεύουν. Είναι συγκίνηση, ψυχική κούραση, συναισθηματική φόρτιση, ένα αίσθημα πληρότητας, το οποίο πολύ γρήγορα το ακολουθεί το αίσθημα της ματαιότητας, γιατί καταλαβαίνεις ότι ίσως έζησες την πιο δυνατή στιγμή της ζωής σου.
Και τα συναισθήματα που σου άφησε όλη η προσπάθεια, από την προετοιμασία για την ανάβαση μέχρι το τελευταίο βήμα της επιστροφής, ποια είναι;
Για μένα, πολύ πριν ανέβει ένας άνθρωπος το Έβερεστ, καλείται να ανέβει εσωτερικά βουνά όπως αυτά της αμφισβήτησης του εαυτού σου και των δυνατοτήτων σου, του φόβου και της επίπονης προετοιμασίας που απαιτείται για ένα τέτοιο εγχείρημα. Πριν πατήσεις το πόδι σου στο βουνό, πρέπει να έχεις απαντήσει μέσα σου στο ερώτημα «τι είμαι διατεθειμένος να ρισκάρω;». Επομένως, τα συναισθήματα μετά από μια τέτοια εμπειρία δεν θα μπορούσαν να είναι άλλα από συγκίνησης, χαράς, αλλά και απώλειας καθώς στην κατάβαση χάσαμε τον συνορειβάτη και φίλο μας, τον Jason.
Με ποιον τρόπο αναπληρώνεις τα αποθέματα -ψυχικά και σωματικά- που «ξόδεψες» στην ανάβασή σου στο Έβερεστ;
O άνθρωπος σαν οντότητα έχει ανεξάντλητα ψυχικά αποθέματα, τα οποία πολλές φορές δεν ανακαλύπτουμε ούτε στα μισά του. Ο χρόνος με φίλους, με την οικογένειά μου κάνοντας πράγματα που με χαλαρώνουν, όπως η μουσική και η ζωγραφική, είναι κάποιες από τις ασχολίες που κάνω μετά από έντονες προσπάθειες.
Τι θα συμβούλευες τον επόμενο Έλληνα που θα επιχειρήσει να επιτύχει τον ίδιο στόχο ζωής;
Να ψάξει μέσα του αν το θέλει πραγματικά γιατί θα είναι σκληρό. Πολύ σκληρό.
Όπως υποστηρίζεις στο site σου, «δεν υπάρχουν όρια στους στόχους της ζωής». Ποιος είναι ο επόμενος στόχος σου;
Υπάρχουν αρκετά πρότζεκτ που έχουν μπει πάνω στο τραπέζι και δύο από αυτά είναι είτε κολύμπι Αγγλία-Γαλλία είτε ένας αγώνας 220 χλμ. στην έρημο.
Πώς φαντάζεσαι το μέλλον σου; Πού θα ήθελες να βρίσκεσαι σε 10 χρόνια από τώρα;
Θα ήθελα, αν ο Θεός μου το επιτρέψει, να έχω μια όμορφη οικογένεια και μια ήρεμη ζωή κάπου στη φύση.
